بعد از جنگ نهروان و سركوب خوارج برخي از خوارج از جمله عبدالرحمان بن ملجم مرادي ، و بركبنعبداللهتميمي و عمروبن بكر تميمي در يكي از شبها گرد هم آمدند و اوضاع آن روز و خونريزيها و جنگهاي داخلي را بررسي كردند و از نهروان و كشتگان خود ياد كردند و سرانجام به اين نتيجه رسيدند كه باعث اين خونريزي و برادركشي حضرتعلي ( ع ) و معاويه و عمروعاص است . و اگر اين سه نفر از ميان برداشتهشوند ، مسلمانان تكليف خود را خواهند دانست . سپس با هم پيمان بستند كه هر يك از آنان متعهد كشتن يكي از سه نفر گردد . ابنملجم متعهد قتل امام علي ( ع ) شد و در شب نوزدهم ماه رمضان همراه چند نفر در مسجد كوفه نشستند . آن شب حضرتعلي ( ع ) در خانه دخترش مهمان بودند و از واقعه صبح با خبر بودند ، وقتي موضوع را با دخترش در ميان نهاد ، امكلثوم گفت : فردا جعده را به مسجد بفرستيد . حضرتعلي ( ع ) فرمود : از قضاي الهي نميتوان گريخت . آنگاه كمربند خود را محكم بست و عازم مسجد شد . ابنملجم ، در حالي كه حضرتعلي ( ع ) در سجده بودند ، ضربتي بر فرق مبارك آن حضرت وارد ساخت . خون از سر حضرتش در محراب جاري شد و محاسنشريفش را رنگين كرد .
در اين حال آن حضرت فرمود : " فزت و رب الكعبه " به خداي كعبه سوگند كه رستگار شدم سپس آيه 55 سوره طه را تلاوت فرمود :
" شما را از خاك آفريديم و در آن بازتان ميگردانيم و بار ديگر از آن بيرونتان ميآوريم . حضرتعلي ( ع ) در واپسين لحظات زندگي نيز به فكر صلاح و سعادت مردم بود و به فرزندان و بستگان و تمام مسلمانان چنين وصيت فرمود :
" شما را به پرهيزكاري سفارش ميكنم و به اينكه كارهاي خود را منظم كنيد و اينكه همواره در فكر اصلاح بين مسلمانان باشيد . يتيمان را فراموش نكنيد ، حقوق همسايگان را مراعات كنيد . قرآن را برنامهي عملي خود قرار دهيد . نماز را بسيار گرامي بداريد كه ستون دين شماست ."
حضرت علي ( ع ) در 21 ماه رمضان به شهادت رسيد و در نجف اشرف به خاك سپردهشد ، و مزارش ميعادگاه عاشقان حق و حقيقت شد .
سالروز شهادت مولای متقیان، حضرت علی (ع) را به همه ی عاشقان آن حضرت، تسلیت عرض می نمائیم